در مقالات پیشین مفهوم مسیریابی در شبکه را بررسی کردیم و در این مقاله قصد داریم پروتکل های مسیریابی شبکه (Routing Protocols) را خدمت شما کاربران محترم داتیس نتورک معرفی کنیم، همراه ما باشید.
به انتخاب مناسب‌ترین مسیر در بین روترهای شبکه مسیریابی گفته می‌شود
هدف از پروتکل های مسیریابی شبکه این است که بتوانیم مسیرهای موجود در شبکه‌ی یک شرکت یا سازمان را شناسایی کرده، جدول‌های مسیریابی بسازیم و درنهایت درباره‌ی مسیریابی بتوانیم تصمیم‌گیری کنیم.
رایج‌ترین پروتکل های مسیریابی شبکه عبارت‌اند از:
این پروتکل ها در سه گروه مسیریابی قرار می‌گیرند که عبارت‌اند از :
- پروتکل‌های Distance Vector
- پروتکل‌های Link State
- پروتکل های Hybird
در ادامه بررسی و معرفی این سه گروه پروتکل های مسیریابی شبکه می پردازیم:
1. Distance vector protocols
این پروتکل‌ها جدول مسیریابی خود را برای تمامی همسایه هایی که به صورت مستقیم به آن‌ها متصل هستند، در فواصل زمانی مشخص و با استفاده از پهنای باند زیادی انتشار می‌دهند و به‌کندی همگرا می‌شوند.
هنگامی‌که مسیری از دسترس خارج می‌شود، تمام روترهای شبکه می‌بایست جداول مسیریابی خود را بر اساس اطلاعات جدید به‌روزرسانی کنند.
مشکل این پروتکل‌ها این است که هر روتر باید اطلاعات جدید را به همسایه‌ی خود اطلاع دهد.
بنابراین ممکن است مدت‌زمان زیادی طول بکشد تا همه‌ی روترها بتوانند اطلاعات دقیقی از شبکه داشته باشند. این پروتکل‌ها از subnet mask های ثابت استفاده می‌کنند که مقیاس‌پذیر نیستند.
2. Link state protocols
این پروتکل‌ها اطلاعات مسیریابی را تنها زمان بروز تغییرات انتشار می‌دهند؛ به همین دلیل به صورت مؤثر از پهنای باند استفاده می‌کنند.
در این حالت روترها به جای جدول مسیریابی، تنها تغییرات را انتشار می‌دهند و همین امر باعث افزایش سرعت همگرایی می‌شود.
پروتکل مسیریابی اطلاعات جدید را در اختیار تمام همسایه‌ها در یک شبکه قرار می‌دهد و تلاش می‌کند تا با اطلاعات مسیریابی جدید، شبکه را همگرا کند.
این پروتکل های مسیریابی شبکه از چندین subnet mask استفاده می‌کنند که هم مقیاس‌پذیر هستند و هم مسیریابی را بهتر انجام می‌دهند.
3. پروتکل های Hybird
پروتکل های Hybird در واقع ترکیبی از پروتکل های Distance Vector و Link State هستند.
هر کدام از این دو نوع دارای مزایایی می باشند که در اینجا پروتکل های Hybird مجموعه ای از مزایای دو پروتکل را در خود دارند و به همین دلیل امروزه در اکثر شبکه های بزرگ از این دسته پروتکل ها برای روتینگ استفاده می شود.
هر سه گروه دارای مزایا و معایبی می باشند که باید طبق نیاز و شرایط به وجود آمده در شبکه، پروتکل مورد نیاز را انتخاب و استفاده کرد.
امیدواریم مقاله معرفی پروتکل های مسیریابی شبکه برای شما عزیزان مفید باشد.