EIGRP مخفف Enhanced Interior Gateway Routing Protocol یک پروتکل مسیریابی شبکه است که بر پایه پروتکل IGRP طراحی و معرفی شده است و در این مقاله داتیس نتورک قصد بررسی و تحلیل این پروتکل مسیریابی را داریم، همراه ما باشید.
این پروتکل بر اساس IGRP است ولی برخی از ویژگی های پروتکل های Link State را نیز داراست.
با استفاده از این قابلیت می توان از آن در شبکه های بسیار بزرگ و با وسعت زیاد استفاده کرد.
همچنین در این پروتکل پیام های Update به صورت Multicast ارسال می شوند.
EIGRP قابلیت آن را دارد که با استفاده از آن شبکه هایی عاری از Loop های لایه 3 طراحی کرد. و همین طور Metric های استفاده شده در آن مانند IGRP است و به صورت پیش فرض از دو Metric پهنای باند و زمان تاخیر استفاده می کند.
یکی از نکات مثبت در این پروتکل این است که اگر شبکه دارای دو روتر باشد که یکی از آن ها از IGRP و دیگری از EIGRP استفاده کند، می توان با یکسری عملیات خاص اطلاعات بین آن ها را جابجا کرد و مشکلی پیش نخواهد آمد و البته هردو پروتکل باید دارای پیکر بندی های یکسانی باشند. EIGRP از پیام Hello برای تشخیص روتر های همسایه استفاده می کند و این پیام را هر 5 ثانیه یک بار بر روی اتصالات Lan خود ارسال می کند.
پروتکل EIGRP در حقیقت نسخه‌ی پیشرفته‌ی پروتکل IGRP است. EIGRP یک پروتکل مسیریابی هیبرید بوده که توسط سیستم‌های سیسکو فراهم شده و در اکثر پروتکل‌های شبکه‌ای شرکت سیسکو مورد استفاده قرار می‌گیرد.
EIGRP ویژگی‌های هر دو پروتکل مسیریابی distance vector و link state را دارد. این پروتکل تمام مشخصات IGRP را داشته و از متریک‌های مشابهی جهت انتخاب بهترین مسیر استفاده می‌کند.
علاوه‌براین، تنظیماتی برای Load balance ترافیک از طریق مسیرهای برابر یا نابرابر در این پروتکل وجود دارد. در این پروتکل خلاصه‌سازی آدرس‌های شبکه به‌صورت خودکار بوده که البته می‌توان آن را به نحوی پیکربندی کرد که خلاصه‌سازی در محدوده‌ی مشخصی انجام شود.
توزیع مجدد بین پروتکل‌های IGRP و EIGRP هم خودکار است. این پروتکل از ۲۵۵ هاپ و Variable Length Subnet mask پشتیبانی می‌کند.
همگرایی
همگرایی با EIGRP سریع‌تر صورت می‌گیرد؛ چون در آن از الگوریتمی به نام DUAL استفاده می‌شود. هنگامی‌که یک روتر تشخیص می‌دهد که یکی از مسیرها از دسترس خارج شده، این الگوریتم اجرا می‌شود. روتر از همسایه‌هایش درخواست می‌کند که به دنبال یک مسیر جایگزین بگردند؛ به‌گونه‌ای که دور (loop) در شبکه ایجاد نکند.
EIGRP جدول مسیریابی را با مسیر جدید و متریک مربوط به آن به‌روزرسانی می‌کند. فقط زمانی که مسیر تغییر پیدا می‌کند، اطلاع‌رسانی صورت می‌گیرد. همین امر باعث می‌شود که از پهنای باند، به‌مراتب بهتر از پروتکل‌های distance vector استفاده شود.
سیستم‌های مستقل
EIGRP وظیفه‌ی سیستم‌های مستقل مختلف را که تحت یک دامنه‌ی مسیریابی اجرا می‌شوند، شناسایی می‌کنند. سیستم‌های مستقل در IGRP و EIGRP جهت تغییر در توزیع مجدد مسیر، فیلتر کردن و خلاصه‌سازی نقاط استفاده می‌شوند.
ویژگی های پروتکل EIGRP
- یک پروتکل پیشرفته‌ی Distance Vector است.
- پروتکل‌های IP، IPX، Decnet و Appletalk را مسیریابی می‌کند.
- اطلاع‌رسانی مسیریابی: فقط زمانی که تغییر مسیر اتفاق بیفتد.
- متریک: پهنای باند، تأخیر، قابلیت اطمینان، بارکاری و MTU Size
- تعداد هاپ: ۲۵۵
- Length Subnet Mask Variable
- خلاصه‌سازی در Network Class Address یا Subnet Boundary
- Load Balancing در ۶ مسیر برابر یا نابرابر (IOS 11.0)
- تایمرها: زمان فعال (۱۸۰ ثانیه)
- محاسبه متریک: کمترین پهنای باند در طول مسیر * میزان تاخیر (میلی‌ثانیه) * ۲۵۶
- تقسیم افقی
- آدرس چندگانه LSA: 224.0.0.10
منبع: