BOOTP مخفف Bootstrap Protocol یک پروتکل شبکه های کامپیوتری است که برای اختصاص دادن آدرس IP به طور خودکار از سرور پیکربندی به آدرس های IP ، از آن استفاده می شود. پروتکل BOOTP در استاندارد RFC 951 تعریف شده است. در ادامه این مقاله شما را با مفهوم و کاربرد این پروتکل بیشتر آشنا خواهیم کرد، همراه داتیس نتورک باشید.
پروتکل BOOTP چیست؟
مخفف Bootstrap Protocol یک پروتکل شبکه های کامپیوتری است که برای اختصاص دادن آدرس IP به طور خودکار از سرور پیکربندی به آدرس های IP ، از آن استفاده می شود. پروتکل BOOTP در استاندارد RFC 951 تعریف شده است.
BOOTP پروتكلی است كه به شما اجازه می دهد تا یک کاربر شبکه به طور خودکار پیکربندی شود (یک آدرس IP دریافت کند) و یک سیستم عامل بدون دخالت کاربر بوت شود (آغاز شود).
سرور Bootstrap Protocol که توسط یک مدیر شبکه مدیریت می شود ، به طور خودکار آدرس IP را از یک مجموعه آدرس برای مدت زمان مشخصی اختصاص می دهد.
Bootstrap Protocol پایه ای برای پروتکل پیشرفته DHCP است.
پروتکل BOOTP یک پروتکل خود راه انداز بر مبنای UDP/IP میباشد که اجازه میدهد یک host خودش به صورت اتوماتیک عمل booting را بدون نظارت کاربر پیکربندی نماید .
BOOTP اطلاعاتی در مورد IP address های اختصاص یافته به یک host ، و IP address های server های میزبان و نام فایل های مورد نیاز برای بارگزاری درون حافظه و اجرای آن را ارائه میدهد.
دیگر اطلاعات پیکربندی مانند local subnet mask ، local time offset ، آدرس های پیش فرض و اختصاص یافته به منابع موجود در شبکه و نیز آدرس های مختلف سرویس های اینترنتی را میتوان توسط BOOTP به اطلاع host های موجود در شبکه رساند.
BOOTP پروتکلی است که این امکان را به ما می دهد که بتوانیم در زمان Boot یا Startup سیستم به آن آدرس دهی IP داشته باشیم ، یعنی زمانیکه سیستم عاملی هنوز Boot نشده است به سیستم آدرس دهی کنیم.
پروتکل BOOTP یک قابلیت بسیار جالب نیز دارد ، این امکان را به شما می دهد که محل یک فایل Image سیستم عامل را بتوانید پیدا کنید ، اینکار برای کامپیوترهایی که فاقد دیسک هستند یا Thin Client ها برای نصب یا استفاده از سیستم عامل های تحت شبکه بسیار مفید و ضروری است.
BOOTP از دو port numbers شناخته شده استفاده می کند .
پورت UDP با شماره 67 که برای server ها مورد استفاده قرار میگیرد و پورت UDP با شماره 68 که از آن برای client ها استفاده میشود.
نحوه برقراری ارتباط به این شکل است که Client های سرویس گیرنده BOOTP با استفاده از یک پیام broadcasts ، یک packet که BOOTREQUEST نامیده میشود را به server ارسال میکنند که این packet شامل آدرس فیزیکی client های شبکه میباشد (البته به صورت اختیاری در صورت وجود میتواند شامل IP address های کلاینتها نیز باشد).
BOOTP جایگزینی برای RARP بود که عملکرد آن فقط در لایه Data Link شبکه ها بود همان طور که در ابتدا نیز گفته شد BOOTP یک پروتکل پیکر بندی بر مبنای UDP/IP بود که اطلاعات پیکربندی بیشتری را ارائه میداد و به شما امکان پیکربندی اتوماتیک کل IP های شبکه را در اختیار قرار می داد .
BOOTPدر نهایت اساس معرفی و شکل گیری پروتکل DHCP شد که مخفف کلمات Dynamic Host Configuration Protocol است و امروزه در شبکه های کامپیوتری از DHCP به جای BOOTP برای پیکربندی و اختصاص IP address ها به صورت اتوماتیک جهت ارتباط با منابع شبکه استفاده میشود.
امیدواریم مقاله آشنایی با پروتکل Bootstrap Protocol مفید بوده باشد.
داتیس نتورک را در شبکه های اجتماعی خصوصا تلگرام و توییتر دنبال کنید.