مطالعه تفاوت های LTE با وایمکس به درک بهتر این تکنولوژی های ارتباطی کمک می کند، در این مقاله قصد داریم به مقایسه فرق بین Wimax و LTE بپردازیم، همراه داتیس نتورک باشید.
LTE و وایمکس
وایمکس مخفف WorldWide Interoperability for Microwave Access به زبان ساده نوعی فناوری ارتباطی برای دسترسی به شبکه اینترنت است.
وایمکس یک پروتکل ارتباطی برای دسترسی به پهنای باند به صورت وایرلس بر پایه استاندارد IEEE 802/16 است.
با استاندارد IEEE 802/16 انتظار می‌رود که سرعت انتقال تا یک گیگابیت بر ثانیه افزایش یابد.
وای مکس امکان دسترسی به اینترنت را به هردو صورت ثابت و کاملا سیار در یک ناحیهٔ گسترده فراهم می‌آورد.
ال تی ای مخفف Long-Term Evolution در ارتباطات از راه دور یک استاندارد برای ارتباطات وایرلس broadband در شبکه های تلفن همراه و پایانه های Data است که بر پایه فناوری های GSM/EDGE و UMTS/HSPA می باشد.
کلمه LTE از سرواژه های عبارت Long Term Evolution یا تکامل دراز مدت گرفته شده و نمی توان آن را مانند 4G و مسیری که برای رسیدن به سرعت های بالای آن طی شد یک تکنولوژی نوین در نظر گرفت.
در واقع LTE جدیدترین نسخه 4G است که باید سرعت دانلود حدودی برابر با 100 مگابیت بر ثانیه را برای کاربران فراهم نماید.
زمانی که اتحادیه بین المللی مخابرات حداقل سرعت برای ارتباط 4G را اعلام کرد اعداد و ارقام اندکی دست نیافتنی بودند و سرمایه هنگفتی هم که شرکت های تولیدکننده جهت تحقق آن به صنعت تزریق کردند اثرگذاری محسوسی در تحقق آن نداشت.
در پاسخ اما این نهاد قانونگذار به این نتیجه رسید که اگر سرعت های ارائه شده در شبکه های جدید بهبودی قابل توجه در مقایسه با نسل سوم داشت از عبارت LTE به جای 4G استفاده شود.
شباهت ها
پیش از هر چیز اجازه بدهید به موارد شباهت این دو فناوری اشاره كنیم:
- – هر دو آن‌ها فناوری‌های كاملا مبتنی بر IP هستند.
- – هر دو از فناوری آنتن پیشرفته MIMO (Multiple input Multiple Outpu) پشتیبانی می‌كنند.
- – هر دو از نوعی فناوری مدولاسیون مبتنی بر OFDM (Orthogonal Frequency Division Multiplexing) استفاده می‌كنند.
البته شباهت‌های تكنیكی این دو فناوری به همین‌جا ختم نمی‌شود، ولی ما صرفا به موارد كلیدی اشاره كردیم.
در ادامه این مقاله قصد داریم به مقایسه تفاوت TD-LTE با وایمکس بپردازیم، همراه داتیس نتورک باشید.
مقایسه فرق بین Wimax و LTE
فناوری LTE از باندهای فركانس دارای مجوز استفاده می‌كند، در حالی كه WiMAX به تركیبی از باندهای فركانس با مجوز و بدون مجوز متكی است.
همین موضوع باعث می‌شود كه LTE در باند فرکانس پایین‌تری در دسترس باشد، كه خود نوعی امتیاز برای آن است، زیرا پوشش بهتری را فراهم می‌كند.
LTE از فاصله‌گذاری ١٥ كیلوهرتزی استاندارد بین حامل‌ها استفاده می‌كند، در حالی كه نسخه دوم WiMAX از فاصله‌گذاری ١٠/٩٤ كیلوهرتزی بهره می‌گیرد.
فاصله بیشتر در LTE، امنیت آن را در برابر انتشار داپلر (Doppler) افزایش می‌دهد.
این فناوری می‌تواند سرعت‌های جابه‌جایی كاربر را تا ٣٥٠ كیلومتر بر ساعت مدیریت کند.
از سوی دیگر، WiMAX تا سرعت ١٢٠ كیلومتر بر ساعت را اداره می‌كند.
در بخش نرخ انتقال اطلاعات، LTE باز هم در وضعیت بهتری قرار دارد.
هرچند پارامترهای گوناگونی بر عملكرد فناوری‌های بی‌سیم و حداكثر سرعت محقق‌شده روی لینك آن‌ها تاثیر می‌گذارند، اما پوشش بهتر و پهنای باند بیشتر كانال‌ها در LTE سبب می‌شود در شرایط مشابه، سرعت انتقال دیتای بیشتری داشته باشد.
در نهایت، LTE مصرف انرژی در سمت كاربر را به طور چشمگیری كاهش می‌دهد و این موضوع در مواردی كه كاربر از سیستم مبتنی بر باتری استفاده می‌كند، بسیار اهمیت دارد.
با در نظر گرفتن تمام این موارد، به نظر می‌رسد WiMAX در حال واگذار كردن میدان به LTE است.
با توجه به پیشرفت‌های به‌دست آمده در حوزه فناوری‌های موبایل و حركتی كه به سمت 5G آغاز شده است، اپراتورها دلیلی نمی‌بینند روی WiMAX سرمایه‌گذاری كنند، زیرا LTE نه‌تنها ساختاری یكپارچه با مجموعه سرویس‌های آن‌ها را تامین می‌كند، بلكه گزینه‌های بهتری را نیز در اختیار مصرف‌كنندگان قرار می‌دهد.
همچنین، تداوم پشتیبانی و سازگاری در این مسیر نیز وضعیت بهتری دارد، كه در نهایت می‌تواند به سود كاربران باشد.
سخن پایانی
امیدواریم این مقاله برای شما عزیزان مفید بوده باشد.
داتیس نتورک را در شبکه اجتماعی خصوصا تلگرام و توییتر دنبال کنید.