سوئیچ لایه 3 به نوعی از دستگاه های Switch شبکه گفته می شود که در لایه Network مدل OSI کار می کنند. در این مقاله شما عزیزان را با ویزگی ها و کاربرد Layer 3 Switch بیشتر آشنا خواهیم کرد، همراه داتیس نتورک باشید.
سوئیچ لایه 3 چیست؟
سوئیچ لایه 3 به نوعی از دستگاه های Switch شبکه گفته می شود که در لایه Network مدل OSI کار می کنند.
سوئیچ لایه 3 عملکرد یک سوئیچ و یک روتر را ترکیب می‌کند.
در واقع به عنوان یک سوئیچ برای اتصال دستگاه‌هایی که در یک زیرشبکه یا Vlan سرعت بالا هستند عمل می‌کند و دارای توانایی روتینگ IP است که آن را به یک روتر تبدیل می‌کند.
این نوع سوئیچ شبکه (اترنت) می‌تواند از پروتکل های روتینگ پشتیبانی کند، بسته‌های ورودی را بازبینی کند و حتی می‌تواند تصمیم‌گیری‌های روتینگ را براساس آدرس های منبع و مقصد انجام دهد.
سوییچ شبکه لایه 3 که اغلب به عنوان سوئیچ چند لایه نیز از آن یاد می‌شود، انعطاف‌پذیری زیادی را به یک شبکه اضافه می‌کند.
به این ترتیب سوئیچ لایه سه هم به عنوان سوئیچ و هم به عنوان روتر عمل می‌کند.
هدف یک سوئیچ لایه سه
سردرگمی زیادی در مورد استفاده از سوئیچ لایه 3 وجود دارد.
زیرا در تنظیمات سنتی، روترها در لایه شبکه مدل OSI کار می‌کنند در حالی که سوئیچ‌ها در لایه Data Link عمل می‌کنند.
خوب، سوئیچ لایه 3 چطور در این مدل جا می‌گیرد؟
همچنین، خودِ نامِ Layer 3 Switch سبب سردرگمی می‌شود زیرا سوئیچ‌ها معمولا در لایه 2 عمل می‌کنند.اساسا، سوئیچ‌های لایه 3 در ابتدا برای بهبود عملکرد روتینگ در شبکه‌های بزرگ، به ویژه اینترانت‌های شرکتی طراحی شدند.
برای درک هدف آنها، بیایید کمی به عقب برگردیم تا ببینیم که این سوئیچ‌ها چگونه تکامل یافته‌اند.
سوئیچ های لایه 2 زمانی خوب عمل می‌کنند که ترافیک در وی‌لن کم تا متوسط است.
اما زمانی که ترافیک افزایش می‌یابد، این سوئیچ‌ها دچار مشکل می‌شوند.
بنابراین، لازم است که قابلیت لایه 2 مورد بحث و بررسی قرار بگیرد.
ویژگی‌های سوئیچ لایه 3
ویژگی های لایه 3 به قرار زیر هستند:
- همراه با 24 پورت اترنت عرضه می‌شود، اما رابط WAN ندارد.
- به عنوان یک سوئیچ برای اتصال دستگاه‌ها در زیر شبکه یکسان عمل می‌کند.
- الگوریتم سوئیچینگ ساده است و برای اکثر پروتکل‌های روت‌شده یکسان است.
- روی دو لایه OSI (لایه 2 و لایه 3) عمل می‌کند.
معایب سوئیچ لایه 3
سوییچ لایه ۳ نیز درست مثل هر محصولی معایبی دارد.
ا به طور خلاصه به هر یک از این معایب نگاهی خواهیم داشت تا به شما در اتخاذ تصمیم درست کمک کنیم.
هزینه
هزینه یکی از اشکالات اصلی در یک سوییچ لایه ۳ است. این سوئیچ بسیار بیشتر از یک سوئیچ سنتی هزینه دارد و پیکربندی و مدیریت این سوئیچ‌ها نیز مستلزم تلاش بیشتری است. بنابراین، سازمان باید آماده باشد تا بودجه زیادی را برای راه‌اندازی سوییچ لایه ۳ صرف کند.
کاربست محدود
سوئیچ‌های لایه ۳ تنها برای محیط‌های بزرگ اینترانت با تعداد زیادی از زیر شبکه‌ها و ترافیک زیاد قابل استفاده هستند. خانه‌ها و سازمان‌های کوچک به این سوئیچ‌ها نیاز ندارند.
فقدان کاربرد WAN (شبکه گسترده)
فقدان کاربرد WAN یکی دیگر از معایب اصلی سوییچ‌های لایه ۳ است.
این امر بدان معنی است که شما نمی‌توانید به طور کامل روترها را کنار بگذارید و هم به روتر و هم سوییچ لایه ۳ برای روتینگ ترافیک در داخل و خارج از سازمان نیاز دارید.
تعداد کاربران
روتینگ لایه ۳ در مقایسه با لایه ۲ نسبتا کندتر است.
این موضوع زمانی که بخواهید وی‌لن را روی چندین سوئیچ برای پشتیبانی از کاربران متعدد و مجازی‌سازی قرار دهید می‌تواند مشکل‌زا باشد.
عدم انعطاف‌پذیری
از آنجایی که در لایه دسترسی روتینگ می‌کنید، وی‌لن‌ها برای آن سوئیچ خاص محلی خواهد بود.
به عبارت دیگر، یک وی‌لن با یک سوئیچ مرتبط است و نمی‌تواند در سایر سوئیچ‌ها استفاده شود.
این محدودیت به این معنی است که شما باید برنامه‌ریزی خوبی داشته باشید تا از به کار بردن چند سوئیچ توسط یک لن جلوگیری کنید.
مزایای یک سوئیچ لایه 3
بر اساس نکاتی که در بالا قید شد، هدف / مزایای یک سوییچ لایه ۳ عبارت است از:
- پشتیبانی از روتینگ بین شبکه های VLAN
- ساده کردن مدیریت امنیت
- کاهش حجم ترافیک پخش شده
- بهبود ایزوله کردن خطا
- جداسازی جداول روتینگ، که در نتیجه، ترافیک بهتر جدا سازی می‌شود.
- تسهیل فرایند پیکربندی (کانفیگ) وی‌لن ها، چرا که بین هر وی‌لن به روتر جداگانه نیاز نیست.
- پشتیبانی از مدیریت جریان و مقیاس‌پذیری سرعت بالا.
- پایین آوردن زمان تاخیر شبکه به حدی که بسته برای عبور از روتر به پرش اضافی نیاز نداشته باشد.
- ساده کردن فرایند عیب‌یابی، چرا که رفع مشکلات در لایه L2 خسته کننده و وقت‌گیر است.
سخن پایانی
امیدواریم مقاله آشنایی با سوئیچ های Layer 3 مفید بوده باشد.
داتیس نتورک را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید.