IOT مخفف Internet of Things به معنی اینترنت اشیاء به زبان ساده به اشیا و تجهیزات محیط پیرامون مان که به شبکه اینترنت متصل شده و توسط اپلیکیشن های موجود در تلفن های هوشمند و تبلت قابل کنترل و مدیریت هستند، اشاره دارد. در این مقاله قصد داریم شما را با مفهوم اینترنت اشیاء آشنا کنیم، همراه داتیس نتورک باشید.
اینترنت اشیاء به زبان ساده، ارتباط سنسورها و دستگاه‌ها با شبکه‌ای است که از طریق آن می‌توانند با یکدیگر و با کاربرانشان تعامل کنند.
این مفهوم می‌تواند به سادگی ارتباط یک گوشی هوشمند با تلویزیون باشد یا به پیچیدگی نظارت بر زیرساخت‌های شهری و ترافیک. از ماشین لباسشویی و یخچال گرفته تا پوشاک؛ این شبکه بسیاری از دستگاه‌های اطراف ما را در برمی‌گیرد.
اینترنت اشیا چگونه تعامل با دنیای فیزیکی را تغییر خواهد داد؟
اینترنت اشیا (IoT) به عنوان انقلاب صنعتی بعدی نامیده می شود.
IoT روش تعامل تمام کسب و کارها، دولت ها و مصرف کنندگان را با دنیای فیزیکی تغییر خواهد داد.
بیش از دو سال است که (BI Intelligence (BusinessInsider از نزدیک رشد اینترنت اشیا را دنبال کرده است.
به طور خاص، این سازمان تجزیه و تحلیلی بر روی این قضیه انجام داده که چگونه IoT موجودیت ها و نهادهایی از قبیل دولت ها، کسب و کارها و مشتریان را قادر می سازد تا به دستگاه های IoT خود متصل شوند و آن ها را کنترل کنند.
این تجزیه و تحلیل در محیط هایی مانند تولید، خانه های هوشمند، حمل و نقل و کشاورزی انجام شد.
در یک گزارش جدید از BI این سیستم اطلاعاتی در مورد تمام اجزاء و اکوسیستم IoT صحبت کرده است.
این گزارش جدید شامل اطلاعاتی در مورد دستگاه ها، تحلیلگرها، شبکه ها و امنیت IoT می باشد.
در این گزارش همچنین یک تخمین و پیش بینی از بازار رو به رشد اینترنت اشیا ارائه شده که شامل رشد استفاده از دستگاه های IoT، میزان سرمایه گذاری و میزان بازگشت سرمایه در این اکوسیستم می باشد.
در اینجا برخی از نکات کلیدی این گزارش آمده است:
- پیش بینی شده تا سال ۲۰۲۰ در کل ۳۴ میلیارد دستگاه به اینترنت متصل شوند.
- نزدیک به ۶ تریلیون دلار برای اینترنت اشیا تا ۵ سال آینده خرج خواهد شد.
- تجارت جزء اصلی اینترنت اشیا قرار خواهد گرفت؛ کسب و کارها می توانند روند کار خود را بهبود دهند با: ۱) کاهش هزینه های
- عملیات. ۲) افزایش بهره‌وری. ۳) گسترش بازار و محصولات جدید.
- دولت ها برای کاهش هزینه ها و بهبود کیفیت زندگی شهروندانشان بر روی افزایش بهره‌وری تمرکز خواهند کرد.
- مصرف کنندگان به عنوان استفاده کنندگان IoT در کنار کسب و کارها و دولت ها عمل خواهند کرد.
تاریخچه اینترنت اشیاء
ریشه عبارت «اینترنت اشیاء»
Kevin Ashton یکی از بنیان‌گذاران مرکز شناسایی خودکار (Auto-ID) در دانشگاه MIT ایالات متحده، نخستین کسی بود که عبارت «اینترنت اشیاء» را در ارائه‌ای برای شرکت پروکتر و گمبل (P&G) -شرکت چندملیتی کالاهای مصرفی واقع در ایالت اوهایو- در سال 1999 به‌کار برد.
اشتون، به‌منظور آگاه‌کردن مدیران ارشد P&G از سامانه بازشناسی با امواج رادیویی (RFID)، ارائه‌ی خود را «اینترنت اشیاء» نام نهاد.
اشتون می‌خواست روند تازه‌ی فناوری را در آستانه‌ی قرن جدید در پیام خود به‌کار گیرد.
این روند انقلابی چیزی نبود جز اینترنت.
ازسوی دیگر، نیل گرشنفلد، استاد دانشگاه MIT، در همین سال، کتابی با عنوان «وقتی اشیاء شروع به اندیشیدن می‌کنند» منتشر کرد. گرشنفلد هرچند در کتاب خود، عبارت دقیق «اینترنت اشیاء» را به‌کار نبرد؛ تصویری روشن از مسیر آینده‌ی IoT ارائه کرد.
اینترنت اشیاء از هم‌گرایی فناوری‌های بی‌سیم، سیستم‌های میکروالکترومکانیکی (MEMS)، میکروسرویس‌ها و اینترنت تکامل یافته است.
این هم گرایی به ازمیان‌رفتن شکاف میان فناوری عملیاتی (OT) و فناوری اطلاعات (IT) کمک کرده و امکان تحلیل داده‌های بدون ساختار را که توسط ماشین تولید شده‌اند، برای دستیابی به بینش (Insight)مطلوب جهت بهبود و پیشرفتِ وضع موجود فراهم آورده است.
اشتون نخستین کسی بود که عبارت اینترنت اشیاء را بیان کرد؛ اما ایده‌ی دستگاه‌های متصل از دهه‌ی 1970، تحت عناوین«اینترنتِ جاسازی‌شده» (Embedded Internet) و رایانش فراگیر (Pervasive Computing) مطرح بوده است.
بستر شکل‌گیری اینترنت اشیاء
نخستین شیء یا وسیله‌ی اینترنتی، یک دستگاه نوشابه‌ساز در دانشگاه کارنگی ملون ایالات متحده در اوایل دهه‌ی 1980 بود.
در آن زمان، برنامه‌نویسان با استفاده از وب، می‌توانستند وضعیت دستگاه را از دور بررسی کنند و عملکرد آن را زیر نظر بگیرند.
اینترنت اشیاء یا IoT از ارتباطات ماشین-به-ماشین (M2M)، یعنی ماشین‌هایی که از طریق یک شبکه و بدون تعامل انسانی به یکدیگر متصل هستند، تکامل یافته است.
M2M به اتصال یک دستگاه به فضای ابر، مدیریت آن و گردآوری داده اشاره دارد.
اینترنت اشیاء با ارتقای ارتباطاتِ ماشین-به-ماشین به سطحی بالاتر، یک شبکه‌ی حسگر متشکل از میلیاردها دستگاه هوشمند فراهم آورد.
این شبکه افراد، سیستم‌ها و برنامه‌های کاربردی را برای جمع‌آوری و اشتراک‌گذاری داده‌ها به هم متصل می‌کند.
به بیان دیگر، M2M به‌عنوان بنیان و بستر این فرایند، ارتباطی را فراهم می‌کند که ضامن پیاده‌سازی اینترنت اشیاء است.
اینترنت اشیاء، همچنین گسترش طبیعی اسکادا (سامانه‌ی سرپرستی و گردآوری داده یا SCADA) است؛ اسکادا، دسته‌ای از برنامه‌های کاربردی نرم‌افزاری برای کنترل فرایند است که برای گردآوری داده‌ها در زمان واقعی از مکان‌های راه دور به‌منظور کنترل تجهیزات و شرایط به‌کار می‌رود.
سیستم‌های اسکادا شامل قطعات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری هستند. سخت‌افزار، داده‌ها را گردآوری کرده و آن را به رایانه‌ای که نرم‌افزار اسکادا روی آن نصب شده است، منتقل می‌کند.
این داده‌ها سپس پردازش شده و در زمان مقتضی ارائه می‌شوند. می‌توان گفت در پی تکامل اسکادا، آخرین نسلِ سیستم‌های اسکادا به‌تدریج به نخستین نسل سیستم‌های IoT تبدیل شده‌اند و بستری برای رشد و توسعه‌ی این سیستم‌ها فراهم کرده‌اند.
با این حال باید گفت، مفهوم اکوسیستم IoT تا اواسط سال 2010، تحقق نیافت. در این سال بود که دولت چین اعلام کرد اینترنت اشیاء را در اولویت استراتژیک برنامه‌ی پنج‌ساله‌ی خود قرار می‌دهد و به مفهوم اکوسیستم اینترنت اشیاء صورت عینی و واقعی می‌بخشد.
اینترنت اشیاء چه مزایایی دارد؟
اینترنت اشیاء مزایای زیادی را برای سازمان‌ها و کسب‌وکارها به‌همراه دارد.به‌کمک IOT ، سازمان‌ها می‌توانند:
- بر فرایندهای کلی کسب‌وکار خود نظارت کنند؛
- تجربه‌ی مشتری را بهبود بخشند؛
- در وقت و پول صرفه‌جویی کنند؛
- بهره‌وری کارکنان را افزایش دهند؛
- مدل‌های کسب‌وکار را ادغام و هماهنگ کنند؛
- تصمیم‌های کسب‌وکاری بهتری اتخاذ کنند؛ و درنهایت
- درآمد بیشتری کسب کنند.
اینترنت اشیاء، شرکت‌ها را تشویق می‌کند تا رویکرد های خود را نسبت به کسب و کار، صنعت و بازارشان بازنگری کنند و با بهره مندی از ابزار هایی مؤثر، راه برد های کسب و کارشان را بهبود بخشند.
منبع: