در این مقاله داتیس نتورک قصد معرفی پروتکل TCP/IP و بررسی کاررد های آن را داریم. امروزه بیشتر شبکه های کامپیوتری بزرگ مثل اینترنت و اغلب سیستمهای عامل موجود از پروتکل TCP/IP، استفاده و پشتیبانی مینمایند. TCP/IP، امکانات لازم برای ارتباط دستگاههای ناهمسان را فراهم میآورد.
از ویژگیهای مهم این پروتکل، میتوان به مواردی همچون: اجراپذیری بر روی محیطهای گوناگون، ضریب اطمینان بالا و توسعهپذیری آن اشاره کرد. از این پروتکل، برای دستیابی به اینترنت و بهرهمندی از خدمات گوناگون آن همچون وب یا رایانامه استفاده میگردد.
گونه گونی پروتکلهای موجود در پشته TCP/IP و ارتباط منطقی و سامان مند آنها با یکدیگر، امکان برقراری ارتباط در شبکههای رایانهای را با اهداف متفاوت، فراهم مینماید.
فرایند برقراری یک ارتباط، شامل فعالیتهای متعددی نظیر: تبدیل نام کامپیوتر به آدرس IP معادل، جانمایی رایانه مقصد، بستهبندی اطلاعات، آدرس دهی و مسیریابی دادهها به منظور تراگسیل موفقیتآمیز دادهها به مقصد مورد نظر، بوده که توسط مجموعه پروتکلهای موجود در پشته TCP/IP انجام میگیرد.
TCP/IP، پروتکلی استاندارد برای ارتباط کامپیوترهای موجود در یک شبکه مبتنی بر ویندوز ۲۰۰۰ است. از پروتکل فوق، به منظور ارتباط در شبکههای بزرگ استفاده میگردد. برقراری ارتباط از طریق پروتکلهای متعددی که در چهارلایه مجزا سازماندهی شدهاند، میسر میگردد.
هر یک از پروتکلهای موجود در پشته TCP/IP، دارای وظیفهای خاص در این زمینه (برقراری ارتباط) میباشند. در زمان ایجاد یک ارتباط، ممکن است در یک لحظه تعداد زیادی از برنامهها، با یکدیگر ارتباط برقرار نمایند.
TCP/IP، دارای قابلیت تفکیک و تمایز یک برنامه موجود بر روی یک کامپیوتر با سایر برنامهها بوده و پس از دریافت دادهها از یک برنامه، آنها را برای برنامه متناظر موجود بر روی کامپیوتر دیگر ارسال مینماید. نحوه ارسال داده توسط پروتکل TCP/IP از محلی به محل دیگر، با فرایند ارسال یک نامه از شهری به شهر، قابل مقایسه است.
برقراری ارتباط مبتنی بر TCP/IP، با فعال شدن یک برنامه بر روی کامپیوتر مبدأ آغاز میگردد. برنامه فوق، دادههای مورد نظر جهت ارسال را بگونهای آماده و فرمت مینماید که برای کامپیوتر مقصد قابل خواندن و استفاده باشند. (مشابه نوشتن نامه با زبانی که دریافتکننده، قادر به مطالعه آن باشد). در ادامه آدرس کامپیوتر مقصد، به دادههای مربوطه اضافه میگردد (مشابه آدرس گیرنده که بر روی یک نامه مشخص میگردد).
پس از انجام عملیات فوق، داده بهمراه اطلاعات اضافی (درخواستی برای تأیید دریافت در مقصد)، در طول شبکه بحرکت درآمده تا به مقصد مورد نظر برسد. عملیات فوق، ارتباطی به محیط انتقال شبکه به منظور انتقال اطلاعات نداشته، و تحقق عملیات فوق با رویکردی مستقل نسبت به محیط انتقال، انجام خواهد شد.
TCP/IP، فرآیندهای لازم به منظور برقراری ارتباط را سازماندهی و در این راستا از پروتکلهای متعددی در پشته TCP/IP استفاده میگردد. به منظور افزایش کارآئی در تحقق فرایندهای مورد نظر، پروتکلها در لایههای متفاوتی، سازماندهی شدهاند. اطلاعات مربوط به آدرس دهی در انتها قرار گرفته و بدین ترتیب کامپیوترهای موجود در شبکه قادر به بررسی آن با سرعت مطلوب خواهند بود. در این راستا، صرفاً کامپیوتری که به عنوان کامپیوتر مقصد معرفی شدهاست، امکان باز نمودن بسته اطلاعاتی و انجام پردازشهای لازم بر روی آن را دارا خواهد بود. TCP/IP، از یک مدل ارتباطی چهار لایه به منظور ارسال اطلاعات از محلی به محل دیگر استفاده مینماید Application ,Transport ,Internet و Network Interface، لایههای موجود در پروتکل TCP/IP میباشند. هر یک از پروتکلهای وابسته به پشته TCP/IP، با توجه به رسالت خود، در یکی از لایههای فوق، قرار میگیرند.
لایه Application، بالاترین لایه در پشته TCP/IP است. تمامی برنامه و ابزارهای کاربردی در این لایه، با استفاده از لایه فوق، قادر به دستیابی به شبکه خواهند بود. پروتکلهای موجود در این لایه به منظور فرمت دهی و مبادله اطلاعات کاربران استفاده میگردند. HTTP و FTP دو نمونه از پروتکلها ی موجود در این لایه میباشند.