توکن (Token) و کوین (Coin) باهم تفاوت هایی دارند که در این مقاله با مقایسه این دو اصطلاح شما را بیشتر با تفاوت کوین و توکن آشنا می کنیم، همراه ما باشید.
توکن چیست؟
دارایی‌های دیجیتال این قابلیت را دارند که در محیط یک پروژه مشخص مورد استفاده قرار بگیرند.
اولین تفاوت توکن‌ها و سکه‌ها در این است که توکن‌ها به یک پلتفرم بلاکچینی دیگر برای کار نیاز دارند.
برای ایجاد توکن‌ها، اتریوم رایجترین پلتفرم موجود است و این اغلب به دلیل قابلیت قرارداهای هوشمند این پلتفرم است. توکن‌هایی که بر پلتفرم اتریوم ساخته میشوند معمولاً با عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته میشوند.
البته پلتفرم‌های دیگری مانند NEO و Waves نیز برای ایجاد توکن وجود دارند.
هدف توکن‌ها با کوین ها متفاوت است، اگرچه میتوان از آنها نیز برای انجام امور پرداخت بهره جست که در این صورت به آنها توکن‌های ارزی میگوند. بسیاری از توکن‌ها برای استفاده در اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (DApps) و شبکه‌ی آنها ساخته میشوند.
برخی از توکن‌ها موسوم به یوتیلیتی توکن (Utility token) هستند، هدف اصلی این توکن‌ها این است که دارندگانش به عملکردهای پروژه دسترسی داشته باشند مانند توکن BAT که یک توکن ERC-20 است که برای تقویت تبلیغات دیجیتال ساخته شده است.
تبلیغ‌کنندگان، تبلیغات را با توکن BAT میخرند و بعد از آن این تبلیغات میان ناشران و کاربران موتور جستجو بعنوان میزبان و مخاطب آنها توزیع میشود.
علاوهبراین سکیوربتی توکن (Security token) که اساساً سرمایه‌گذاری در یک پروژه را نمایندگی میکند، نیز وجود دارد.
اگرچه سرمایه‌گذاران در ارزشی که پشتوانه‌ی یک استارتآپ است سهیم میشوند، اما بهعنوان سهامدار آن استارتآپ تلقی نمیشوند.
سکه یا کوین چیست؟
سکه‌ها یا کوین ها ، شبکه بلاکچین اختصاصی خود را دارا می باشند. بیتکوین (BTC)، مونرو (XRM) و اتریوم (ETH) نمونه‌هایی از سکه‌های رمزارزی هستند.
نقاط مشترکشان عبارتنداز:
تمام آنها دارای شبکه بلاکچین و دفترکل مستقل خودشان میباشند. بیتکوین از بلاکچین خودش، اتریوم از بلاکچین اتریوم و مونرو نیز از بلاکچین مونرو استفاده میکنند. تمام آنها میتواند ارسال، دریافت و استخراج شوند.
همانطورکه از نامشان برمی‌آید سکه‌ها تمایل دارند که ویژگی‌های پول را در خود داشته باشند. خصوصیاتی نظیر قابل مبادله، قابل تقسیم، قابل حمل بودن و محدودیت در عرضه.
بنابراین سکه‌ها یا کوین های رمزارزی به مثابه پول فیزیکی هستند و اگرچه پذیرش آنها در فروشگاهها به کندی پیش میرود، اما میتوان از آنها برای پرداخت در ازای خرید یک محصول استفاده کرد.
بااینحال استثنائاتی نیز وجود دارد. مثلاً با اینکه اتریوم ویژگی‌های یک کوین را دارا است، عملکرد آن بسیار فراتر از نقش پولی‌اش میباشد و پلتفرم این رمزارز قابلیت‌های فراوانی دارد.
اصطلاح آلتکوین نیز حتماً به گوشتان خورده است، این اصطلاح از آنجا نشأت میگیرد که آلتکوین‌ها را به منزله‌ی جایگزینی برای بیتکوین قلمداد میکنند. در واقع تمام رمزارزهای معرفی شده پس از بیتکوین را آلتکوین مینامند.
بسیاری از آلتکوین‌ها مانند لایت کوین (LTC) و دوج کوین (DOGE) فورکی از بیتکوین هستند و از پروتکل متن‌باز بیت کوین استفاده میکنند. اما مونرو و اتریوم علی‌رغم اینکه بطور کلی شبکه بلاکچین مستقل دارند، بازهم آلت کوین تلقی میشوند.