در ساختار DNS نیز Zone به معنی یک بخش مشخص ، یک فضای مدیریت شده ، یک فضای اجرایی در داخل ساختار DNS می باشد، در این مقاله شما را با مفهوم Zone و انواع آن یعنی Primary و Secondary و Stub Zone در ساختار DNS مایکروسافت آشنا خواهیم کرد، همراه داتیس نتورک باشید.
DNS Zone چیست؟
در ساختار DNS نیز Zone به معنی یک بخش مشخص ، یک فضای مدیریت شده ، یک فضای اجرایی در داخل ساختار DNS می باشد که منحصر به یک ساختار نامگذاری مشخص شده است.
از لحاظ مفهوم لغوی Zone در فارسی به معنی منطقه ، محدوده ، قلمرو و بخش می باشد.
برای اینکه درک بهتری از مفهوم Zone داشته باشید همان مثال همیشگی را در خصوص DNS به خاطر بیاورید:
DNS را با یک دفترچه تلفن مقایسه کنید!
این دفترچه تلفن دارای ترتیبی است که بر اساس حروف الفبا مرتب شده اند و شماره تلفن ها نیز بر اساس همان ها مرتب شده اند.
شما قطعا می دانید که کسی که دارای نام خانوادگی نصیری است در قسمت حروف الفای نون قرار دارد نه در جای دیگر.
همین مثال را در خصوص Zone ها نیز بکار می بریم .
تمامی زیر مجموعه های نام دامنه ای که با آدرس datisnetwork.com هستند در داخل یک Zone به همان اسم نگهداری می شوند.
برای مثال آدرس IP یا رکورد مربوط به نام دامنه dl.datisnetwork.com قطعا در Zone مربوط به datisnetwork.com قرار دارد نه در جای دیگر.
فراموش نکنیم که ساختار Zone ها از همان ساختار سلسله مراتبی DNS پیروی می کند. در هر Zone آدرس های IP و یا نام دامنه ها یا نام Host های مورد نظر برای جستجو همانند شماره تلفن های موجود در دفترچه تلفن وجود دارد.
که در اینجا به هر یک از این موجودیت ها به اختصار رکورد گفته می شود.
بصورت کلی دو نوع Zone به نامهای Reverse Lookup Zone و Forward Lookup Zone وجود دارد که اینها طبقه بندی کلی مجموعه Zone ها می باشد.
در Forward Lookup Zone نام دامنه خواسته شده به آدرس IP و در Reverse Lookup Zone آدرس IP مقصد به نام دامنه مرتبط می شوند.
فارق از اینکه Zone ما از کدامیک از این دو نوع است ، هر یک از این دو نوع Zone کلی به انواع دیگری طبقه بندی می شوند.
انواع Zone در ساختار DNS
زون ها در ساختار دی ان اس به سه دسته تقسیم می شوند:
primary zone
وقتی برای اولین بار در DNS یک zone می سازیم باید از نوع primary باشد .
این zone ،هم نوشتنی و هم خواندنی است.
این zone منبع اصلی اطلاعات است و کپی های اصلی از اطلاعات zone را در یک local file یا در ADDS ذخیره می کند ،وقتی zone در یک فایل ذخیره می شود.
به صورت پیشفرض این فایل zone_name.dns نامیده می شود.
و در پوشه ی %windir%\System32\Dns ،روی سرور قرار می گیرد.
تمامی zone ها باید نام داشته باشند.
یعنی بر اساس name.name باشند.
برای مثال dl.datisnetwork.com یک نام دامنه است.
secondary zone
این zone هم مانند primary zone است با این تفاوت که DNS سرور Backup است و وقتی ما یک DNS سرور primary داریم قطعا وجود نسخه ی پشتیبان برای آن جز ضروریات است.
secondary zone فقط ( Read only ) خواندنی است.
هرچیزی که در primary zone ساخته شود در secondary zone هم ساخته خواهد شد که به این فرآیند zone transferring می گویند.
secondary zone یک کپی از primary zone است و روی ADDS نمی تواند ذخیره شود و به دلیل اینکه secondary zone ها از نوع استاندارد هستند پایگاه داده آنها در پوشه ی DNS در system32 ذخیره می شود.
این زون درخواستها را به primary zone ارجاع می دهد.
Stub zone
این Zone در واقع یک کپی از یک Primary Zone است که صرفا حاوی رکوردهای ضروری برای شناسایی Zone ای است.
که حاوی کلیه کوردهای Authoritative برای آن Zone است .
Stub Zone تا حدود زیادی با Secondary Zone شباهت دارد با این تفاوت که در Secondary Zone کلیه رکوردهایی که در Primary Zone قرار دارد وجود دارد.
اما در Stub Zone صرفا رکوردهای ضروری برای شناسایی سرورهایی که رکوردهای مورد نظر را در درون خود نگه می دارد.
معمولا زمانی از Stub Zone استفاده می کنیم که می خواهیم چندین DNS Namespace متفاوت را برای کاربران خود سرویس دهی کنیم .
شما نمی توانید تغییراتی در Stub Zone ایجاد کنید مگر اینکه در Primary Zone ای که از آن گرفته شده است تغییری ایجاد شود.
رکورد هایی که در Stub Zone قرار می گیرند به شرح زیر می باشد :
- رکوردهای SOA یا Start Of Authority Records
- Host name یا A رکوردهای تمام سرورها
- NS یا Name Server رکوردهای تمام Name Server های معتبر در زون ها که Glue record نام دارند
- SRV(service) و MX و A رکوردهای های مربوط به host ها را ندارد.
پس همانطور که بدیهی است یک Secondary Zone بسیار بزرگتر از یک Stub Zone است.
این حجم کوچک Stub Zone ها باعث میشود که ترافیک حاصل از Replication Zone در شبکه بسیار ناچیز باشد،چرا که رکوردهای NS به ندرت تغییر میکنند و در نتیجه نیاز به Replication در آنها زیاد احساس نمیشود.
همچنین از آنجا که بیشتر DNS سرورها طوری طراحی میشوند که از ایجاد ترافیک حاصل از Zone Transfer به Secondary Zone جلوگیری شود، تنها SOA ,NS و A رکوردها در Stub Zone برای Name Server ها درخواست میشوند.
در نهایت یکی از مورادی که باعث برتری Stub Zone ها نسبت به Secondary Zone ها میشود این است که Stub Zone ها می توانند Active Directory Integrated باشند اما Secondary Zone ها نمیتوانند.
از اینرو به راحتی می توان عمل Replication را بین Stub Zone و دومین کنترلرها انجام داد.
توجه کنید که استفاده از Stub Zone در مواقعی که بیش از یک فارست (Forest) داریم توصیه می شود.
از Stub Zone ها به دلیل کاهش ترافیک Zone Transfer بین دو مجموعه ای که به وسیله WAN با یکدیگر ارتباط برقرار کرده اند استفاده میشود.
کاربردهای Stub zone
بروز نگه داشتن اطلاعات Zone ای که Delegate شده است :
با بروز شدن اطلاعات stub zone اطلاعات مربوط به child domain ها نیز بروز می شود و همین امر باعث می شود که اطلاعات موجود در parent domain همیشه بروز نگه داشته بشود.
ساده سازی مدیریت DNS :
شما با استفاده از ساختار Stub Zone می توانید اطلاعات موجود در خصوص DNS سرور های معتبر را بدون استفاده از ساختار Secondary Zone براحتی منتشر کنید.
از جهتی با استفاده از قابلیت Delegation باعث ساده تر شدن فرآیند مدیریت در DNS می شوند.
بهبود فرآیند Name Resolution :
ساختار stub zone به DNS سرور این امکان را می دهد که بتواند فرآیند Recursion را با استفاده از لیست Name Server هایی که دارد و بدون مراجعه به اینترنت با سرعت بیشتری انجام دهد .
دو لیست از سرورهای DNS که در مدیریت ،نگهداری و بارگذاری stub zone مشارکت دارند وجود دارند.
لیستی ازDNS serverهای معتبر و شناخته شده برای zone .
لیست ای از سرورهای اصلی (master servers )از آنDNS سروری که stub zone را بارگذاری و آپدیت میکند.که این master server ممکن است primary DNS serverیا secondary DNS server برای zone باشد.
امیدواریم مقاله آشنایی با مفهوم زون و انواع آن در ساختار DNS مفید بوده باشد.
داتیس نتورک را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید.
